-
- خدماتدهندگان
- وبلاگ
- قوانین و مقررات
- درباره ما
- آموزش اپلیکیشن همران
- ارتباط با ما WooCommerce not Found
کلیدواژهی خودروهای متصل، زمانی توسط افراد متخصص مورد استفاده قرار گرفت که متوجه شدند، شهرنشینی هر روز رو به افزایش است و کنترل فرآیند حملونقل، دیگر مانند گذشته امکانپذیر نیست. مردم تمایلی به زندگی در روستاها ندارند و برای یافتن فرصتهای شغلی روانهی شهرها شدهاند. همین امر شلوغی خیابانها را بههمراه خواهد داشت. در قدم ابتدایی بهتر است که تعریفی جامع و کامل از خودروهای متصلی که قرار است در ادامه از روند تکامل آنها صحبت کنیم، داشته باشیم .
کارشناسان، خودروی متصل را بهعنوان خودرویی تعریف میکنند که میتواند از طریق شبکه، به سایر خدمات و دستگاهها متصل شود. علاوه بر لپتاپها و تلفنهای همراه، اتصال خودرو به زیرساختهای شهری مثل چراغ راهنمایی و رانندگی، دیگر ناوگان خودرویی و حتی وسایل برقی موجود در خانه و شرکتها، اتصالی را رقم خواهد زد که تبادل کلیه دادهها را فراهم میکند.
شاید بتوان با اطمینان گفت اولین و مهمترین دلیل اهمیت خودروهای متصل، مقابله با چالشهای زندگی شهری یا کلانشهری است. جذابیت شهرها بهطور مداوم در حال افزایش است: آنچه که پیشبینی میشود این است که تا سال 2050، بیش از 70 درصد از جمعیت جهان در شهرها زندگی خواهند کرد. با این حال، با افزایش تعداد شهرهایی با بیش از یک میلیون نفر جمعیت، چالشها نیز افزایش مییابد. مهم نیست وسعت شهر مورد نظر چقدر باشد. زمانیکه شهر نتواند از عهدهی خدمات شهری مانند کاهش آلودگی هوا، فراهم کردن خدمات حملونقل عمومی برای کلیهی شهروندان، از بین بردن زبالههای شهری، ساختوساز حرفهای و حتی زیباسازی برآید، مشکلات شروع میشوند. اینجاست که مفهوم شهر هوشمند به میان میآید.
شهر هوشمند بسیار توسعهیافته، با شبکهای فراگیر مشخص میشود. در تئوری، آنچه که در نظر گرفته شده است این است که در گوشه و کنار شهرها و بر روی تمامی متحرکها حسگرهایی قرار داده شوند که بتوانند همهی دادهها را ثبت کنند و پس از ثبت بر روی فضای ابری، ذخیره کنند. آنچه که در حملونقل شهری اتفاق میافتد، خودروهایی هستند که با یکدیگر ارتباط مستقیم دارند و با زیرساختهای شهری نیز متصل شدهاند. بدینصورت که از خانه میتوانند میزان ترافیک شهری را بررسی کنند، تعداد پارکینگهای خالی را چک کنند، بدانند اکنون چراغ خطر قرمز است یا سبز و مواردی از این قبیل. شبکهای هوشمند که اطلاعات را با دیگر اجزای شهری به اشتراک میگذارند.
درست است که خودروهای متصل، امکانات زیادی دارند، اما قطعا از ابتدا اینچنین نبوده است و این امکانات نیز وجود نداشته است. در این بخش تاریخچهای از خودروهای متصل را با هم مرور خواهیم کرد:
شروع عملکرد خودروهای متصل از سال 1980 با خودروسازی BMW بوده است. سالی که BMW کامپیوتر داخلی را برای فرمول 1 ادغام کرد. این قطعه، اطلاعات خودرو را به جعبه منتقل میکرد. به عبارت دیگر، اولین اتصال، در خود خودروها اتفاق افتاد. بدینصورت که تمامی اطلاعات بر روی کامپیوتر داخلی خودرو ثبت میشد و اجزای خودرو در بالاترین حد با هم مرتبط شدند.
در سال 1996، اولین خودروها با امکان ایجاد تماس اضطراری معرفی شدند. خودرو میتوانست تصادف را ثبت کند و بهطور خودکار با نزدیکترین مرکز اورژانس تماس بگیرد. با این حال، سرنشینان هنوز مجبور بودند مکان خود را با یک تماس تلفنی به اشتراک بگذارند.
در همین سال جنرال موتورز، OnStar را بر روی کادیلاکها نصب کرد. در آن زمان این دستگاه، اولین سیستم مخابراتی داخلی در صنعت خودروسازی در نظر گرفته میشد. این دستگاه در زمان تصادف، هشدار ارسال میکرد و یک سیستم امنیتی، بهشمار میآمد. یک سال بعد، OnStar گسترش یافت و شامل عیبیابی از راه دور شد تا مشتریان بتوانند مشخص کنند که ماشینشان به چه نوع تعمیرونگهداری خودرو نیاز دارد.
در این مرحله دیگر نیاز نبود که صاحب خودرویی که تصادف کرده است، مکان خود را با تماس تلفنی گزارش کند. ردیابهای خودرویی، بهصورت خودکار این کار را انجام میدادند. البته در این سال هنوز ردیابها و جیپیاسها توسط صنایع نظامی، مورد استفاده قرار میگرفت و بهآرامی، به صنعت حملونقل راه پیدا کرد. در سال 2000 بود که امکان ردیابی خودروهای به سرقت رفته فراهم شد.
سیمکارتها گام مهمی جهت حرکت به سمت خودروهای متصل بودند. با استفاده از سیمکارتها، رانندگان میتواستند بدون استفاده از گوشی موبایل خود، با خودرو به اینترنت وصل شوند که وضعیت آبوهوایی و یا حتی ترافیک را بررسی کنند. یک سال بعد یعنی در سال 2005، خدمات اتصال آئودی شروع به توسعه کردند و از سال 2009 در وسایل نقلیه در دسترس بودند. این ویژگی، دسترسی به اینترنت تلفن همراه در خودروها را ارائه میداد. این خدمات شامل اطلاعات لحظه ای ترافیک در سیستم ناوبری است.
در این سال، اپل اعلام کرده بود که واقعا توانسته است گوشی موبایل را دوباره اختراع کند و اصلا در این مورد اغراق نکرده بود. در سال 2007، گوشیهای ساده جای خود را به گوشیهای هوشمند دادند. در سال 2008، گوگل با سیستم عامل اندروید به بازار آمد. اولین خودرویی که یک هاتاسپات اینترنتی را برای خودروها در دسترس قرار داد، در سال 2008 به بازار آمد. پس از آن اولین برنامههای گوشی هوشمند برای خودروی متصل در سال 2008 ارائه شد که میتوانست دربها را قفل و باز کند. از سال 2012، سرویس Mirror Link امکان استفاده از برنامههای منتخب، گوشیهای هوشمند را از طریق سیستم اطلاعات سرگرمی خودرو فراهم کرد. برای آیفونها، این امکان تنها از مارس 2014، زمانی که اپل Car Play را در نمایشگاه ژنو معرفی کرد، بهوجود آمد.
BMW Connected Drive، در سال 1998 با نام BMW Assist آغاز شد و امروزه در 45 کشور وجود دارد:
BMW Connected Drive، یکی از پیشگامان تحول دیجیتال صنعت خودرو است. در سال 2018، چهار میلیون مشتری که قبلاً از خدمات Connected Drive استفاده میکردند، هم بر نوآوری و هم استفاده عملی آن تأکید داشتند. با این کار، خودروی متصل به بخشی از زندگی دیجیتالی راننده تبدیل شد و دیگر کنترل خودرو با دستیار هوشمند، بسیار راحتتر از دیگر موارد شد.
در سال 2013، آئودی اینترنت پرسرعت را در خودروها بهکار گرفت که همزمان 8 تلفن همراه میتوانستند به خودرو متصل شده و دادههای خود را به اشتراک بگذارند.
در سال 2015، با عرضه مرسدس me، مشتریان توانستند برای دسترسی به خدمات اتصال آنلاین مانند استفاده از گوشی هوشمند خود، برای قفل کردن دربهای خودرو یا مکانیابی وسیلهی نقلیه، به مرسدس متصل شوند. این شرکت همچنین توانست خدماتی از جمله بازیابی حوادث، مدیریت تعمیرونگهداری و مدیریت خرابی ناوگان را ارائه دهد. در همین سال، ولوو شروع به استفاده از Sensus Connect در تمام خودروهای مدل 15 خود کرد. این گوشی هوشمند، راننده را با برنامههایی خاص به خودرو وصل میکرد و درست مانند یک کمک راننده برای او بود.
دو سال بعد، نیسان، Nissan Connect را در بازار هند راهاندازی کرد. این سرویس متصل، مشابه سایر OEMها بود و به راننده این فرصت را میداد تا از کمکهای جادهای استفاده کند، هشدارهای تعمیرونگهداری را دریافت کرده و هر ماه گزارش سلامت خودرو را دریافت کند.
به گزارش بیزینس اینسایدر ، فورد در سال 2019 اعلام کرد که در سال 2022 فناوری وسیلهی نقلیه سلولی را بر روی خودروهای خود پیادهسازی میکند. این فناوری حسگرهای مورد استفاده در خودروهای خودران را تقویت میکند و همچنین به راننده کمک میکند تا بهسرعت اطلاعات را ارسال و دریافت کند.
از سال 2010، برخی از خودروها قادر به تبادل اطلاعات با محیط خود، از دیگر وسایل نقلیه گرفته تا فضای ابری و عابران پیاده، بودهاند. همین امر فرصتهایی را ایجاد کرد که در این بخش به آن اشاره میکنیم.